АДКУЛЬ ЖА МЫ РОДАМ
Кожны народ мае свае карані,глыбокія,сівыя,якія цягнуцца недзе ажно з тых часоў, калі з'явіліся першыя людзі. І, мабыць, кожнаму з нас хочацца прасачыць,адкуль жа гэтыя карані ідуць, адкуль жа мы родам.
Паселішча жалезнага веку, якое знайшлі археолагі ў 1986 г. на высокай тэрасе над ракой Ясельдай, сведчыць, што людзі сяліліся ў нашых мясцінах з незапяматных часоў.
Па-рознаму тлумачыцца назва вёскі Стрыгінь.
Была ў аднаго вяскоўца надта злая ды сварлівая жонка. Поедам ела свайго гаспадара: то тое ёй не падабаецца,то гэта ёй не так. Заўважыць,што гаспадар прысеў,ужо ляціць з крыкам:
-Ідзі ў лес, грыбоў прынясі! Ягад назбірай! Разваліўся, гультай...
Так і на той раз было. Хацеў селянін нешта сказаць у адказ, але баба так паглядзела сурова,што гаспадар моўчкі ўзняўся і пайшоў. Зайшоў у пушчу, сеў пад магутным дубам, журыцца сам сабе ўголас. Ажно чуе нечый голас, які спытаў яго, чаго ён плача, жаліцца на жыццё. Расказаў мужык аб сваім жыцці, аб злой жонцы. Той жа голас параіў яму:
- Я табе дапамагу. Ідзі дахаты. Дома на ганку будуць стаяць поўныя кошыкі грыбоў і ягад.
Прыйшоў дахаты чалавек. На парозе стаялі поўныя кошыкі ягад і грыбоў. Але сварлівая баба не супакоілася. Яна сказала, што,калі так лёгка назбіраць грыбоў і ягад, то і яна заўтра пойдзе ў лес.
Пайшоўшы назаўтра ў лес, жанчына села пад дубам і давай плакаць. Праз некаторы час чыйсці голас спытаў у яе, чаго яна плача. Хітрая пляткарка скардзілася на свайго мужа, што ён у яе гультай, п'яніца, нічога не робіць, што загадаў ёй назбіраць грыбоў і ягад. Таямнічы голас параіў ісці дахаты, усе будзе зроблена. Баба пабегла. Дома ледзь не ашалела ад злосці. На ганку ляжаў ахапак гнуткі лазовых дубцоў. Селянін з жонкаю пачалі біцца. Ён крычаў:
- Я табе голена, а ты мне -стрыжана.
Але жонка была ўпартая і крычала: " Не голена, а стрыжана".
Выбегла яна на дарогу. У гэты час праязджала панская карэта, перад якой і апынулася жанчына. Яна ўвесь час крычала: " Стрыжана!". Спалохаліся пан ягоныя слугі, пачалі ўцякаць ў лес. Апынуўшыся ў чыстым полі, пападалі. Там, дзе яны ўпалі, пазней і з'явілася вёска з назвай - Стрыгінь.
Другое паданне распавядае аб тым, што на адным з хутароў займаліся развядзеннем авечак. У атарах былі не толькі свае авечкі, але і з суседніх хутароў. Авечак стрыглі, часалі і пралі шэрсць, выраблялі шкуры. А хутар гэты знаходзіўся ў цэнтры сучаснай вёскі, вось ад гэтага і пайшла назва вёскі Стрыгінь. А яшчэ старажылы расказваюць, што ў гэтай мясцовасці жыў пан Стрыган. Ён быў уладальнікам зямель.Мясцовыя жыхары служылі ў яго. З кожным годам усё больш людзей наймаў пан для працы па гаспадарцы. Яны непадалёку сяліліся. Мяркуюць, што ад прозвішча гэтага чалавека і паходзіць назва вёскі.
А вось яшчэ меркаванне: вакол паселішча рос стрыжнёвы лес, і тут было вельмі многа стрыжоў.